چشم انتظار

رباب است و خروش و خسته حالی
به دامن اشک و جای طفل خالی
اگر گهواره را پس داده بودند
دلش خوش بود با طفل خیالی
غنچه کربلا ، شد افسرده
نوگل باغ عشق ، پژمرده
نازنین گوهر حسین است این
گر عدویش به هیچ نشمرده
شیرخوار است و ، مادرش بی شیر
تشنگی دیگرش توان برده
بانوان ، گرد گاهواره او
همه گریان و ، زار و افسرده
نظم آن پایگاه صبر و قرار
دیگر از حال او بهم خورده
گه رقیه ، گهی رباب ، او را
اشک افشان ، به سینه افشرده
برد آخر پدر به میدانش
با دلی داغدار و آزرده
دهدش تا که جرعه آبی
لاجرم سوی دشمنان برده
آه ، آمد حسین و ، اصغر را
برده عطشان و ، تشنه آورده
آب شد قلب زینب از این داغ
شد علی کشته ، آب ناخورده
خون آن کودک شهید نوشت :
زنده ام ، گرچه پیکرم مرده
اصغر آن مهر کوچکی که
زیر امضای عاشقان خورده

عمه جان گهواره را بنگر چه تابی می خورد
اصغرم از نوک انگشتش چه آبی می خورد
دیدی ای عمه عجب انگشت خود را میمکید
جای آب از نوک انگشتش تبسم می چکید
با زبان بی زبانی در نگاهم راز داشت
خنده بر لبهلی خشکش چشمه ای از ناز داشت
روی دستم آنقدر زد دست و پا کز تاب رفت
آنقدر بوسیدمش تا اصغرم در خواب رفت
دستهای کوچکش را چون به صورت می کشید
اشک از چشمان مستش روی گونه می چکید
چون به خیمه می روید آهسته تر نجوا کنید
قطره آبی برای اصغرم پیدا کنید
هر چه اصغر خواب باشد فکر بابا کمتر است
عمه سرگردان تر از بابا به یاد اصغر است
با عمو می رفت میدان حرف اصغر بود آب
کاش تا سقا نیاید باشد او در خیمه خواب
دست خود را چون عمو روی لب اصغر کشید
من خودم دیدم که اشکش روی قنداقه چکید

ظلم مگر در جهان حساب ندارد
اصغر لب تشنه صبر و تاب ندارد
کودک شیرین زبان بگو گنهش چیست
کز اثر تشنگی است خواب ندارد
بهرچه این نازنین قرار نگیرد
شیر به پستان خود رباب ندارد
این که بود طفل شیرخوار حسین
بهر خدا جز دل کباب ندارد
بسکه زد دست پا برای شهادت
داده ز کف تاب و اضطراب ندارد
هست مرا از شما سپاه سؤالی
این یم و دریا مگر که آب ندارد
حجت کبرای حق بود لب عطشان
جز هدف تیرکین جواب ندارد
آب زپیکان تیر حرمله نوشید
کرد تبسم خبر رباب ندارد
دیدة زینب برای آن گل رعنا
از سرشب تا سحر که خواب ندارد
قطره فرو رفته به بحر تفکر
 ماتم اصغر بدان حساب ندارد