چشم انتظار

چاره ای نیست جز بودن و دیدن راهی که سالها تنهاست، راهی که اشکهای چشم شستشو داده و برای حضوری آماده کرده، حضوری سراسر نور و شور...

سال هاست کارشناسان تبلیغات و رسانه ها،مسولان کشوری و دلسوزان از آسیب های مربوط به نوع و نحوه ی تبلیغات انتخابات به ویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی سخن می گویند،اما کمتردرباره ی پیشگیری از تبلیغات نامطلوب اقدامی شده و یا اراده ی مربوط به ساماندهی آن وجود نداشته است

سال هاست کارشناسان تبلیغات و رسانه ها،مسولان کشوری و دلسوزان از آسیب های مربوط به نوع و نحوه ی تبلیغات انتخابات به ویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی سخن می گویند،اما کمتردرباره ی پیشگیری از تبلیغات نامطلوب اقدامی شده و یا اراده ی مربوط به ساماندهی آن وجود نداشته است.مدل هایی که ما در داخل کشور در قبال گزینش نمایندگان قوه ی مقننه انتخاب کرده ایم ،همگی کلیشه ی از نوع خالص غربی است ،با تفاوت اینکه در ادبیات توسعه ی سیاسی از آسیب ها زیاد سخن به میان آمده است ،اما ما همپای آنها برای رفع آسیب ها پیش نرفته ایم.مثلا بحث رسانه ها و تبلیغات ،انصاف و عدالت درآن و یا شفاف سازی هزینه های تبلیغاتی سابقه ی طولانی در ادبیات انتخاباتی دارد.اما این نوع تبلیغات گسترده و عموما با چاشنی وعده های اجرایی و شخصی در تبلیغات قوه ی مقننه ،علاوه برآنکه زیبنده ی نظام ما نیست ،مانند موریانه بر ساختار قوه ی مقننه به عنوان نظام مهم و تصمیم گیر در جمهوری اسلامی تاثیر می گذارد.همه ی شهروندان ،دیگر از اسراف و هزینه های کلان برای ورود به مجلس آگاه شده اند.مجلس شورای اسلامی که نباید مانند بازار بورس و سرمایه یا بانک تلقی شود که هزینه های 50 میلیونی تا چند میلیاردی صرف شود که بعدا با چه مکانیسمی برگشت شود؟چرا هیجان برای ورود به مجلس تا این حد گسترده است؟مگر هر شهروند در هرمکان نمی تواند خدمتگزار هم نوعان خود باشد؟این شیوه ی تبلیغات و ورود به مجلس خواه ناخواه در سایر ارکان هم تاثیر گذار خواهدشد.سخن در این باره فراوان است.،اما بهترین کار محدود کردن هرنوع تبلیغات خارج از ساختارهای غیر قانونی است.در شرایط فعلی که همگان تقریبا به رسانه های جمعی دسترسی دارند،لازم است از مکانیسم های جدید بهره گیری شود.مثلا هر کاندیدا در هر حوزه از سیمای استانی با اختصاص زمان معین به معرفی خود،برنامه اش ،امور مالی زندگیش و برنامه ی خود در مجلس بپردازد و ضمنا به شدت از ورود به حیطه ی اجرایی که امروزه دستاویزی مهم برای ورود به مجلس شده است ،پرهیز نمایند و با در معرض افکار عمومی مردم بودن است که می توان انتخابی شایسته صورت پذیرد. برخی شیوه های فعلی به ویژه در شهرستان های کوچک تقریبا خارج از ساختار اخلاقی است.آسیب را میشناسیم ،باید با آن مقابله کنیم.این جمله برادرم دکتر محسن اسماعیلی در یادداشتش یا عنوان "الگوگیری از یوسف صدیق"شیرین آمد که "باید تا دیر نشده طرحی نو در انداخت که البته نشانی از آن دیده نمی شود."

اعلمی فریمان، هادی
خبرآنلاین

ناگفته هایی در دلم هست، که خیلی دوست دارم بیانشون کنم، ای کاش مجالی و زمانی بود برای گفتن؛ ای کاش هر آنچه میخواستیم میتوانستیم بر زبان آوریم، ولی صد حیف، صد حیف از مصلحت‎ها...