چشم انتظار

چشمانم در هیاهوی وجودت می تپد
گویی تو اینجایی
آری همینجایی و هر لحظه ما را می نگری
پس چگونه است که ما تو را غائب می دانیم؟
نه تو هستی و شاید ما نیستیم 

بودن در دنیایی که همه محو ظواهر آن شده اند را به ذره ای خاک معامله می کنم

کورسویی ز چراغی رنجور در این راه بی پایان و شب ظلمانی مرا یاری می کند، دیگر چشمانم توان استقامت ندارند، گویی آنهایند که به آخر راه رسیدند و هیچ ندیدند
آیا نرسیده زمان آن که رخ بنمایی؟!